Ομάρ Καγιάμ – Ρουμπαγιάτ 10 Jun 2014 10:27 AM (11 years ago)

Ζητείται ανθρωπιά.... 5 Jun 2014 3:17 AM (11 years ago)

Να μαστε πάλι εδώ..... 22 May 2014 2:57 AM (11 years ago)

Περί άγχους κι άλλων δαιμονίων... 26 Sep 2013 1:27 AM (12 years ago)

Έχεις καθαρίσει τα τζάμια; 22 Jul 2013 2:48 AM (12 years ago)

8 του Μάρτη και Γυναίκα... 8 Mar 2013 2:21 AM (12 years ago)

Την Καλημέρα μου...
Ημέρα της γυναίκας, λέγει κι εορτάζει το σύστημα πραγμάτων...
Αρχικά ας ξαναπούμε τι έγινε μια μέρα σαν κι αυτήν....
Η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε ως μέρα γυναίκας, σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε σαν σήμερα το 1857, από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Οι οποίες δε, διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ήταν η πρώτη κερδισμένη μάχη για την διεκδίκηση δικαιωμάτων από γυναίκες.

Και πάμε στο σήμερα...
Το σύστημα, κάτι τέτοια τα μασάει και μετά τα φτύνει σαν φιέστες κι ευκαιρίες να πουλήσει τα ανάλογα προϊόντα στον κάθε αδαή μη σκεπτόμενο κι ανιστόρητο πιτουράκο...
Καλή ώρα σαν την απεργία της 1ης Μάη...που την έκαναν αργία και πανηγυράκι...
Κι εν τέλει, η γυναίκα, ήταν είναι και θα παραμείνει γυναίκα δεν χρειάζεται το πατρονάρισμα του συστήματος για να αναγνωριστεί η ύποσταση/ιδιότητά της ως θηλυκή ύπαρξη με τις ανάλογες ιδιαιτερότητες....
Λέγω τώρα εγώ, ο απλός ανήρ...

Ένα Ινδιάνικο παραμύθι για τον Άνεμο 23 Feb 2013 1:44 PM (12 years ago)

                                Ο Άνεμος - Iνδιάνικο Παραμύθι

Λόγια βαθιά... 20 Feb 2013 6:58 AM (12 years ago)

Παιδί,
το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -
κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά,
δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.

Κι αν είναι
κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα,
κι όσα δένδρα
για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,

ξεσπέρμεψέ το,
χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα,
για μάτωμα,
για την καινούργια γέννα,
π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να σ' το πει,
μια ιδέα να σ' το προστάξει,
κορόνα ιδέα,
ιδέα σπαθί που θα είν' απάνου απ' όλα.

Κωστής Παλαμάς

Μια μπάντα...μια ιστορία... 18 Feb 2013 7:31 AM (12 years ago)

Η Rock δηλητηριάζει τα παιδιά... 17 Feb 2013 12:42 PM (12 years ago)

Κυριακή σήμερα, και μιας και τα νέα είναι χαλαρά, είπαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα άρθρο που βρήκαμε, για να διαβάσετε και να "προβληματιστείτε" σχετικά με τη Rock μουσική... (Ήμαρτον...)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (και καλό γέλιο!)



"Ο πόνος μου είναι βαθύς, κόμπος στο λαιμό μου. Οι προσευχές μου ασταμάτητες, για τα αδικοχαμένα παιδιά μας. Τα παιδιά μας, που αντί να ακούν σωστή μουσική, ακούν τα διαόλια του ροκ και του χέβι μέταλ.

Είναι μεγάλο το δράμα αδελφοί μου. Αι ψυχαί των παιδιών μας δηλητηριάζονται ασυστόλως από όλα τα δυνατά μέσα, αλλά κυρίως από τα αδύνατα. Ίσως το κυριότερο μέσον χειραφέτησης των αγνών παρθένων τέκνων μας είναι η μουσική. Η μουσική, που από αρχαιοτάτων χρόνων, ήτο μια ευλογίαν εις την ψυχήν, μια προσευχήν εις τον δημιουργόν, ένα μέσο εξημέρωσης της εσωτερικής μας βαρβαρότητος, καταπράυνσης των παθών μας, ένας οδηγός στη γαλήνη.

Ο διάολος, αδελφοί μου, έχει πολλά ποδάρια. Ένα από αυτά τα ποδάρια είναι η μουσική. Ο διάολος, γνωρίζοντας ότι οι καλύτεροι πελάτες είναι οι νέοι, άσπιλοι άνθρωποι εμπήκεν εις την μουσικήν. Είναι γνωστό αυτό άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια. Από τους πρώτους δημιουργούς σατανικών ασμάτων ήτο ο Τζέρυ ο Λη ο Λιούς, που κατάφερε να μολύνει τα νέα μυαλά και να τα οδηγήσει εις την ακολασίαν. Έπειτα, πολλοί είδον την δόξαν που χάρισε ο διάολος σε αυτό το κακόμοιρο πνεύμα, και εζήλεψον. Θέλησαν να βάλουν και αυτοί σατανικούς στίχους εις την μουσική των, για να κερδίσουν δόξαν και γυναίκας. Πολλάς γυναίκας (και αι γυναίκας, άντρας). Διότι ο διάολος, αδελφοί, είναι πνεύμα πονηρόν και ύπουλον. Σου τάζει ότι ονειρεύεται ο κάθε πεινασμένος χριστιανός (και μη), αλλά σαν αντάλλαγμα θέλει ένα πράγμα μόνον. Την ψυχήν σου. Είναι μεγάλο το δράμα αδελφοί μου.

Πολλές νέες ψυχές έπεσαν στο δίκτυ του Σατανά, μέσω της κολασμένης μουσικής. Πολλές νέες ψυχές χάθηκαν, ακούραστα, με αυτό τον άδοξο τρόπο. Ενώ χιλιάδες πιστών προσευχόσαντο αδιαλείπτως, αγρυπνώντας, ο διάολος της πήρε τις ψυχές μαζί του. Στα τάρταρα. Ο άχραντος Θεός μας έγραψε αυτές τις ψυχές εις τα παπάρια του. Γιατί αδελφοί μου; Αντιγράφω:

«Ο διάβολος δεν έχει καμία εξουσία πάνω στον άνθρωπο χωρίς την άδεια τού Θεού και τη δική μας Θέληση. Ο Θεός τού επιτρέπει να μας πειράζει, διότι σέβεται τη δική μας ελευθερία, και Θέλει μόνοι μας να διαλέξουμε ή το δρόμο της ζωής και της τηρήσεως των εντολών τού Θεού ή το δρόμο της βίας και της καταστροφής και της απομάκρυνσης από το Θεό.»

Κλαίω αδερφοί. Και προσεύχομαι για τις ψυχές αυτές, να μετανοήσει ο Θεός και να τις πάρει πίσω στην επουράνια Βασιλεία του. Γιατί δεν μας την παίρνεις την ελευθερία μας, θεέ, αφού βλέπεις ότι είμεθα μαλάκες; Γιατί μας παιδεύεις;

Πολλά είναι τα παραδείγματα των παγίδων που έχει στήσει ο διάολος δεξιά και αριστερά. Αμέτρητα. Πριν 40 χρόνια, όταν ακόμα το διαβολικόν δίκτυον δεν ήτο μεγάλο, οι προσκυνούντες τον Σατανά ήτο λίγοι. Η ψυχή που προανέφερα, προσκαλούσε τας κορασίδας σε σοδομικές ακολασίες με το πρόσταγμα: «Σεικ Ιτ, Μπέιμπι, Σέικ Ιτ Ολ Νάιτ Λονγκ» (μτφ. Εκούνα το, μωρό μου, εκούνα το όλη την νύχταν). Πολλοί ακολούθησον:

Ο Έλβις ο Πρίσλευ, που υπηρέτησε τόσο καλά τον Τρισκατάρταρο, που του χάρισε τον τίτλο: Ο Πρίγκηψ του Ροκ εντ Ρολ!

Οι μπητλς. Αυτά τα σκαθάρια, όπου σε κάθε τραγούδι έσταζαν δηλητήριο στας αθώας ψυχάς των παιδιών μας. Οι μπητλς, των οποίων ο πιο διαδεδομένος δίσκος, ο πιπεράτος, έχει την φωτογραφία του μεγαλύτερου μάγου στην Ιστορία του Ηλιακού Συστήματος! Άκουσον αδελφοί! Εννοείται ασφαλώς πως όταν αι ροκάδες βάζουν λόγια (ή εικόνα) μάγου εις την μουσική των, αυτός είναι μαύρος μάγος. Διότι εις την κοινωνία που ζούμε, την σωστή αγνή χριστιανική κοινωνία, το μαύρο είναι κακό, και το λευκό καλό. Έχετε ακούσει ποτέ στίχους που να περιέχουν λευκή μαγεία εξάλλου; Όχι, και ούτε πρόκειται. Η μαλαχία που μας δέρνει, φοράει μαύρα εδώ και πολλούς αιώνας.

Συνεχίζοντας, προχωράμε σε χειρότερα πράγματα. Τα ποδάρια του διαόλου απλώνονται, αδελφοί, και κυρίως το μουσικό ποδάρι. Απλώνεται και μπαίνει στην ψυχή του δύστυχου ερμαφρόδιτου Μικ Τζάγκερ, μισητού αντιπάλου των καρεκλάδων σκαθαριών, του οποίου αρέσει τόσο πολύ η διαολική ποδαρίλαν, ώστε συνθέτει άσμαν με τίτλο: «Σύμπαθι φορ δε Ντέβιλ» (μτφ. Συμπάθεια προς τον Τριςκατάρταρον). Ο διάολος από τότε του έχει ανταποδώσει πολλά πλούτη, δόξα, γυναίκας, άντρας, και ουσίας. Να Φαν Και Οι Κότες.

Αι προσπάθειαι κάποιων ανταγωνιστών, ευδοκίμησαν μέσω του τραγουδιού «Στέργουέι του Χέβεν», το οποίο αποτελεί έναν ύμνο εις τον Διάολον. Από τότε όμως και έπειτα η μπάντα έγραφε κάτι αδερφίστικα σοφτ ροκ (άκου σοφτ ροκ) ασματάκια τύπου «Ολ Οφ Μάι Λοβ» και ο διάολος ετσαντίστηκε, πήρε σαν πρώτο λάφυρο τον ντράμερ, και εκείνοι το διέλυσον, αφού χεστήκαν πάνω τους.

Οι Ήγκλς, αποτελούν ένα άλλο παράδειγμα προσκυνούντων τον Σαταυνάν®. Αποτελούν μια μπάντα που δεν την γνώριζε κανείς, ούτε η μητέρα των, αλλά έγιναν διασήμως γνωστοί με το «Χοτέλ Καλιφόρνια», το οποίο αποτελεί και αυτό διθύραμβο εις τον Τράγον Τον Εκλεκτόν. Ποια ψυχή εγνώριζο αυτή τη μπάντα, αδελφοί; Ουδεμία, μέχρι να προσκυνήσουν οι άθλιοι τον Τρικερατώψ.

Τελειώνοντας τις 166 μετάνοιες που μου είχαν μείνει για το βράδυ, θα συνεχίσω μπαίνοντας στα σκληρά. Αφού το ύπουλο ποδάρι βγαίνει από το στόμα του Μικ και μπαίνει στο στόμα του Μπόναμ και τον σκοτώνει, συνεχίζει την πορεία του (στο Ηνωμένο Βασίλειο πάλι) και μπαίνει εις τέσσαρες ψυχές. Διότι είναι ποδάρι πολυσυπόστατο, ανάλογως των περιστάσεων. Ταπεινοί οι δούλοι αυτού, Μαύρα Σάββατα το όνομα τους. Αυτοί το παραχέσαν το ζήτημα. Νυχτερίδες για πρωινό, ανάποδοι σταυροί, ουρλιαχτά, πεντάλφες, εξάλφες, οκτάλφες, θυσίες πουλερικών, ναρκωτικά, χριστιανικοί διωγμοί, βιασμοί παρθένων, και ότι ζητάει η ψυχή σου χριστιανέ. Το δηλητήριο που ονομάζεται ροκ μουσική είναι γεγονός, αδιάσειστο, και ήρθε για να μείνει.




Ο Μέγας Άρχων Τρικερατώψ

Ο Τριςυπόθετος όμως δεν ικανοποιήθηκε με αυτό. Θέλησε περισσότερο, λογικό, ο διάολος είναι. Έφτιαξε λοιπόν τη μουσική που ονομάζετο «Χέβι μέταλ» (σκληρό μέταλλο). Λέγεται, πως για να γίνει κάποιος μέλος της χέβι μέταλ σκηνής, πρέπει να αποπλανήσει μια παρθένο και να φάει έναν κόκορα ζωντανό (ταυτόχρονα, μη γελιέστε), ώστε να δώσει αντικαταβολή την ψυχή του εις τον διάολον και να εισαχθεί στο κίνημα. Το χέβι μέταλ, αδελφοί μου, μετά τριαντακονταετίας από τη γέννηση του, είναι η μουσική του διαβόλου. Αδιάσειστη απόδειξη αυτού, είναι τα πολλά παρακλάδια που έχει, ως τα ποδάρια του Τριςκατάρταρου. Νταρκ, Μπλου, Γκόθικ, Νιου, Ολντ, Τρας, Ντεθ, και πολλά άλλα, που δεν δύναμαι να γνωρίζω. Όλα, μα όλα αυτά αποτελούν ποδάρια του διαόλου, αφού μιλούν άσχημα για τον Δημιουργό, και υμνούν τον Χαλαστή. Ένα τρανό παράδειγμα αυτού του γεγονότος, αποτελεί η μπάντα με το όνομα «Σλέιερ», της οποίας το μεγαλύτερο Χιτ, που ο διάολος είχε δώσει εκείνω τω καιρώ και είχε μείνει στα τσαρτς 69 εβδομάδες, το «Σάουθ Οφ Χέβεν» (μτφ. Νότια του Παραδείσου). Μνήσθητι μου Κύριε, τι να εννοεί άραγε; Παραθέτω απόσπασμα μιας έρευνας αδελφού:

«Να αναφέρουμε ελάχιστα ονόματα γνωστών συγκροτημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, τα οποία κατευθύνουν έμμεσα τους εφήβους στον αποκρυφισμό. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και τα ακόλουθα: W.A.S.P., Plasmatics, Motley Crue, Iron Maiden, Poison, Achoc, Eagles, Megadeth, Lynch Mob, Blue Oyster (τους BOC εννοεί), Who κ.ά.

Όλα έχουν ως αρχή τους να χρησιμοποιούν σύμβολα του σατανισμού στις κινήσεις, στα ρούχα των τραγουδιστών και στους δίσκους. Στην «εικονοποιημένη» μουσική και στις βιντεοταινίες που κυκλοφορούν κυριαρχούν αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές.
«Οι μεγάλοι παραγωγοί μουσικής rock and roll είναι μέλη μιας σατανικής ‘εκκλησίας… Όταν παράγουν ένα δίσκο η πρέπει να συνθέσουν καινούργια τραγούδια, ζητούν από τους ‘αρχιερείς’ η τις ιέρειες του σατανικού ναού τους να κάνουν χρήση μαγείας, ώστε το έργο τους να έχει μεγάλη επιτυχία». (…) «Όταν οι τελετουργικοί κανόνες λάβουν χώρα και όταν οι δίσκοι έχουν υποστεί μάγια, ένας μεγάλος αριθμών δαιμόνων έχει επιφορτισθεί να εκτελέσει τις διαταγές των μάγων».

Πέρα από αυτούς τους προσκυνημένους, δούλοι του Μέγα Άρχων Του Χαλασμού είναι και οι K.I.S.S. (Kings In Satan’s Service), οι οποίοι ετραγουδούσαν «Αι γουοζ μέιντ φορ λόβινγκ γιου, μπέιμπι, γιου γουέρ μέιντ φορ λόβινγκ μι» (μτφ. Φτιάχτηκα για να σε αγαπώ μωρό μου, και εσύ φτιάχτηκες για να αγαπάς εμένα). Να εξηγήσωμεν που αναφέρεται, Άκουσον αδελφοί μου! Αποκαλεί ο Πανβλάσφημος, ‘μωρό μου’ τον Αρχιτράγο! Με τόση αφοσίωση, ο Τρικερατώψ τους ανταποδίδει φήμη, δόξα, γυναίκας, ουσίας, πλούτη, και κούκλας, για να παίζουν!




Προσέξτε πως βγαίνουν τα κέρατα από το καπέλο, την ουρά που κρατάει στο ΔΕΞΙ του χέρι (έχει σημασία) και τα σύμβολα στο στήθος του παρακείμενου εκ Αριστερών του

Οι AC/DC (ασφαλώς AntiChrist/Death to Christ), ανταγωνισταί των από πάνω, αποτελούν μια ζωντανή μορφή λατρείας εις τον Τριςκατάρταρον! Τραγούδια σαν το «Χελς Μπέλς» (μτφ. Οι καμπάνες της κολάσεως), «Χάιγουέι του Χέλ» (μτφ λεωφόρος προς την Κόλασιν), «Touch Too Much», αποτελούν ύμνους εις όλες τις πτυχές τις ακολασίας. Διαβάζουμε:

She had the face of an angel

Smiling with sin

The body of Venus with arms

Dealing with danger

Stroking my skin



Βλέπουμε πως έρχεται ο διάολος με τη μορφή Αγγέλου και οδηγεί τον κόσμο στην πλάνη, αδελφοί. Αν είναι δυνατόν, να τραγουδάνε αυτά τα τραγούδια τα παιδιά μας. Το χείριστον όμως, είναι ότι θα έρθουν και στην Ιερά Ελλάδα μας! Οι άπιστοι, θα τους φέρουν και στη χώρα μας, ώστε να πλανέψουν και άλλους νέους… Πρέπει να αντισταθούμε αδελφοί. Πρέπει να αποτρέψουμε την ασυδωσία και την αμαρτία από το να εισχωρήσουν στις αγνές ψυχές των παιδιών μας.

Συνεχίζοντας, με τόση εξάπλωση που γνωρίζει ο Δαίμων ο Ένας, θα πρέπει να αναφέρουμε και την προσπάθεια που έκαμε να μπει στη τζαζ ροκ, ψυχεδελική ροκ, κτλ, μέσω του μεγάλου προσκυνητή του Φράνκ Του Ζάπα, γνωστού μουσικού του Σαταυνάν. Ο διάολος, εμπήκε και στη μουσική του Φρανκ, αλλά τσακώθηκε μαζί του, γιατί ο Φρανκ αρνιόταν να γράψει μεγάλο χιτ όπως και οι άλλοι, για να μπει σε πολλές ψυχές, και να ευχαριστηθεί ο Μέγας Αποπλανητής. Υπάρχουν ντοκουμέντα, δίκες, πολλά στοιχεία. Έτσι του έδωσε τον καρκίνο, γιατί δεν τον προώθησε και στην τζαζ τη ροκ, που την ακούν και μεγαλύτεροι άνθρωποι, ενώ τη ροκ την ακούν κυρίως πιτσιρικάδες, ως γνωστόν. Και αν ο πιτσιρικάς δεν ακούσει ροκ, δε θα μπει ο διάολος στην ψυχούλα του, θα μεγαλώσει, και θα τη γλυτώσει μετά, γιατί σαν μεσήλικας δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μετά με αυτά, και έτσι ο διάολος τη χάνει τη ψυχή. Την παίρνει ο Θεούλης. Που την έχει στα @@ του βέβαια από την αρχή γραμμένη, γιατί είπαμε, έχει δώσει στον πιτσιρικά ελεύθερη βούληση, αλλά όχι μυαλό για να καταλάβει τι ακούει, και έτσι ο πιτσιρικάς θα πέσει στην παγίδα του Μέγα Χαλαστή, και θα χάσει την ψυχή του. Οπότε η μόνη του ελπίδα είναι να τη δώσει εθελοντικά για πλούτη κτλ, αφού έτσι και αλλιώς χαμένη την έχει, σαν άμυαλος πιτσιρικάς που δεν έχει ακούσει το λόγο του Θεού. Όλα αυτά ο Δημιουργός, τα έχει κάνει αδελφοί για να μας εξετάσει. Μη ξεγελιέστε. Να δει την πίστη μας προς αυτόν, και να μας επιβραβεύσει ή να μας τιμωρήσει ανάλογα με την επιλογή που μας έχει δώσει ελεύθερα να κάνουμε. Είναι μεγάλη η σοφία του, βλέπετε.



Τελειώνοντας, διότι έχω ήδη μακρηγορήσει, θα ήθελα να δώσω μερικές συμβουλές εις τους γονείς ώστε να προφυλάξουν τα παιδιά τους από τη λαίλαπα της Ροκ και Χέβι Μέταλ μουσικής. Λοιπόν, τι πρέπει να κάνουν οι Νέοι και οι Νέες σήμερον, εις τους χαλεπούς αυτούς καιρούς:

- Εξομολογούμεθα συχνά. Είναι πολύ σημαντικό, τα παιδιά, ακόμα και μετά από έναν γρήγορον αυνανισμόν, να τον εξομολογηθούν στον Πνευματικό τους Πατέρα, κυρίως τα κοριτσάκια, και ο Πατέρας ψυχή έχει.

- Συμμετέχουμε στη Λατρεία. Κάθε Κυριακή, πηγαίνουμε στην εκκλησία του Κυρίου Μας, αι κορασίδες όμως με φούστα κάτω από το γόνατο, δια να μην σκανδαλίζουν τα αγοράκια, και αντί αυτά να προσεύχονται, αυνανίζονται, και δεν προλαβαίνει ο Πατέρας Πνευματικός τις εξομολογήσεις.

- Μελετούμε την Αγία Τη Γραφή, γιατί Μόνο μέσα από αυτή θα μάθουμε το Θέλημα του Κυρίου για εμάς. Που δεν είναι να αυνανιζόμαστε, αλλουνού Θέλημα είναι αυτό.

- Κάνουμε Συχνά και ΣΩΣΤΑ το σημείο τού Σταυρού, πού είναι ισχυρή ασπίδα και όπλο ακαταμάχητο εναντίον των δαιμόνων. Επίσης κρατούμε και τα χέρια μας απασχολημένα έτσι.

- Φοράμε το Σταυρό στο Στήθος Μας. Κυρίως αι κορασίδαι το καλοκαίρι. Οι Νέοι το καλοκαίρι να πίνουν πολλά νερά. Είναι μεγάλο το μαρτύριο, αδελφοί.

- Επικοινωνούμε μέσω της προσευχής με τον Χριστό. Προσέξτε, μόνο με το Χριστό. Επίσης, ΠΡΟΣΕΞΤΕ γιατί μόνο ο Ιησούς έχει τη δύναμη να μας απαλλάξει από τα θέλγητρα του Τρικερατώψ. Ούτε η μάνα του, ούτε κανείς άλλος, είναι σημαντικό αυτό.

- Βάζουμε στα παιδιά μας καλή μουσική να ακούσουν. Δηλαδή: Καζαντζίδη, Ζαγοραίο, Πλούταρχο, Κόκοτα. Τραγούδια της λησμονιάς, του πόνου και του έρωτα, να μάθει το παιδί από μικρό στην παρηγοριά. Αν πάλι το κορίτσι επηρεαστεί από το σχολείο και αρχίσει να ακούει Μπρίτνεϋ Σπήαρς, Μπηγιόνς, Ριχάννα και λοιπά, το αφήνουμε λίγο, δεν πειράζει. Πρέπει να ζήσουν και οι Πνευματικοί.

Πηγή: http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=7729

Ο στρατιώτης... 17 Feb 2013 12:04 AM (12 years ago)

...."Θα προσέχεις"; τον ρώτησε με την φωνή της να σπάει απ' την αγωνία. "Πες μου, θα προσέχεις; θα γυρίσεις και πάλι κοντά μου γερός"; του είπε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της απ την στολή του, που τώρα βρίσκονταν στα χέρια της, καθώς έραβε τα χρυσά διακριτικά του λοχαγού στο πέτο.
Τα δάκτυλά της, είχαν κατατρυπηθεί, μιας και τα χέρια της έτρεμαν...σημάδι του φόβου της για την απόφαση του άντρα της να επιστέψει στο στράτευμα τώρα που όπως έλεγε η πατρίδα τον χρειαζόταν.

Ναι, τα όνειρά της για μια ήρεμη οικογενειακή ζωή διαλύθηκαν απ την στιγμή, που ο Μάρκους δήλωσε εθελοντής στο εκστρατευτικό σώμα που οργάνωνε ο στρατηγός Μακ Άφφυ με αποστολή τις αποικίες του Νέου Κόσμου....
Μήνες τώρα ακούγονταν φήμες, για τους πειρατές που περιφρονούσαν το στέμμα και σήκωναν σε εξέγερση τους άποικους, και τους βρωμερούς ιθαγενείς. Μα τι ήθελαν; να γίνουν κυβερνήτες και βασιλιάδες, αυτοί οι κουρελήδες, άπλυτοι βάρβαροι; Ανήκουστα πράγματα συμβαίνουν στον καιρό μας, σκέφτηκε και ξαναρώτησε τον άντρα της εφόσον ακόμα δεν είχε πάρει απάντηση.
"Αγάπη μου, ξέρω πως η παλιά σου ζωή σαν στρατιώτης πάντα θα σε παρακινεί να κάνεις σκέψεις και παλικαριές, μα θα μου υποσχεθείς πως δεν θα κάνεις κάτι παράτολμο που θα με αφήσει χήρα";


Ήταν η πανάρχαια ερώτηση, που πάντα πρέπει να κάνουν οι γυναίκες στον άντρα τους, όταν αυτός ξεκινάει για τον πόλεμο. Κι ο άντρας, στο άκουσμά της πάντα στέκει αμίλητος και συνοφρυωμένος.
Έτσι είναι η φύση του καθενός. Η γυναίκα να ανησυχεί για την ζωή του άντρα της και την τύχη του σπιτικού της, κι ο άντρας να ονειρεύεται δόξες και τιμές απ' τα κατορθώματα της παλικαριάς του...
Πόσο διαφορετικοί κόσμοι, και φιλοδοξίες, κρύβονται μέσα στις καρδιές και στο κεφάλι τους...


Και πάλι ο Μάρκους δεν απάντησε, μονάχα την κοίταξε με οίκτο και συνάμα με ελαφριά οργή...
Τι διάολο είπε μέσα του, περιμένει να κάνω; Να τρέξω να χωθώ μέσα στα φουστάνια της; Ο άντρας πρέπει να αρπάζει τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτή η εκστρατεία θα μας αποφέρει κέρδη απ' τους μισθούς του λοχαγού, χώρια τα εκτάρια γης που μπορεί να προκύψουν ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες μου στο στέμμα. Μα κουτές είναι ώρες ώρες αυτές οι γυναίκες, τι νομίζουν πως ο άντρας φτιάχτηκε για να κυνηγά κότες και να μαζεύει κοπριές απ' τα γουρούνια; Μα γιαυτήν το κάνω, για μας, για τα παιδιά που θα αποκτήσουμε αύριο....

Το μεσημεράκι, την πήρε και πήγαν την βόλτα του αποχαιρετισμού προς το δάσος.
Περπατούσαν στο λιβάδι κάτω απ' τον ζεστό και γλυκό ήλιο, πιασμένοι χέρι χέρι έχοντας στον ώμο τους και τα απαραίτητα για το ελαφρύ τους γεύμα.
Σε λίγο πλησίασαν στα πρώτα δέντρα του δάσους, και σύντομα βρήκαν ένα όμορφο σκιερό μέρος με πεσμένους κορμούς για να καθήσουν κι ολόγυρα φρέσκο παχύ χορτάρι.
Έλυσαν τα σακίδια απ' τον ώμο τους και κάθισαν αντικριστά πάνω στα κούτσουρα, κι άρχισαν να στρώνουν το τραπέζι τους. Έφαγαν, απλά κι ήσυχα μερικά κομμάτια πίτας που χε φτιάξει η Μάρθα, απ το πρωί, και λίγο παστό χοιρινό με κατσικίσιο τυρί, κι ήπιαν, το γλυκό κρασί τους από το δερμάτινο φλασκί, κοιτώντας ο ένας στα μάτια του άλλου και μη λέγοντας ούτε μια λέξη.

Σαν απόφαγαν, κι ενώ ο Μάρκους γέμιζε την σκαλιστή πίπα του, δώρο του γάμου τους απ' τον Νίκολας, τον πατέρα της Μάρθας, η γυναίκα ήρθε και κάθισε δίπλα του, ακουμπώντας τα χέρια της πάνω στο πόδι του, και κουρνιάζοντας το κεφάλι της πάνω στον δεξιό του ώμο.
Αναστέναξε αργά, και προσπάθησε να χαμογελάσει, γλυκαίνοντας την φωνή της, καθώς γύρισε και τον κοίταξε.
"Κοίτα αγάπη μου", του είπε με ανάλαφρο και τρυφερό τόνο, στην τσακισμένη φωνή της. "Το μόνο πράγμα, που σου ζητάω σαν γυναίκα σου, είναι να μην κάνεις καμιά παρορμητική ανοησία. Να μην, πάρεις πολύ σοβαρά τον ρόλο σου ως στρατιώτης". Και τον κοίταξε βαθιά στα μάτια, περιμένοντας την αντίδρασή του.

Ο Μάρκους, άναψε την πίπα του, τράβηξε δυο γερές ρουφηξιές, αφήνοντας μερικές τουλούπες καπνού να ξεχυθούν στον αέρα, και καρφώνοντας την με το βλέμμα του, της είπε:
"Κοροϊδεύεις τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου, έτσι δεν είναι";
"Όχι, δεν σε κοροϊδεύω, ανησυχώ"...
"Ναι, τα κοροϊδεύεις, κι είναι πολύ εύκολο, να κοροϊδέψεις εμένα και τα όνειρά μου. Αλλά σε καταλαβαίνω"...
"Δεν κοροϊδεύω" του απάντησε διαλέγοντας τα λόγια της με προσοχή. "Δεν είναι κακό, να ονειρεύεσαι. Μόνο πρόσεξε, να μην μπερδεύεις το όνειρο, με την πραγματικότητα".

Την κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του. "Η διαφορά μου, με έναν συνηθισμένο άντρα είναι, πως, αυτός αρκείται στα όνειρα. Ενώ, άντρες σαν κι εμένα, κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, κι αγωνίζονται με κάθε τίμημα γιαυτό. Μήπως ξέρεις, ή φαντάζεσαι τι θα έκανα για να δημιουργήσω ένα όνομα; Ξέρεις, τι μπορώ να κάνω, για να αλλάξει η ζωή μας απ' τις κοπριές και τα σκασμένα χέρια απ τ' όργωμα; Ε, ξέρεις; Φαντάζεσαι, πως αυτό, θα αφήσω σαν μέλλον για τα παιδιά μου, και να μην γίνω κάποιος";
"Μα, είσαι κάποιος, αγάπη μου. Είσαι ο άντρας μου, ο δικός μου άντρας, που αγαπώ, κι αυτό μου αρκεί. Είναι, ότι πιο πλούσιο για μένα".
"Δεν φτάνει όμως για μένα. Δεν μπορώ να αφήσω τα παιδιά μας αύριο, να ζήσουν την ίδια ζωή με εμάς. Όχι, πως δεν είναι καλή ζωή, μα το οφείλω στον εαυτό μου και σε αυτά, να παλέψω, για ένα καλύτερο δικό τους αύριο. Γιαυτά, και για τα όνειρά μου, θα έκανα οτιδήποτε."

Τώρα, τα λόγια του ακούγονταν τραχιά, σαν θυμωμένος ψίθυρος. "Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε, σκέψου το πιο ακατόρθωτο πράγμα. Ακόμη... και κακό ίσως, και θα το κάνω. Εμπρός... πες μου κάτι".
"Δε...δεν μπορώ να σκεφτώ....".
"Θα έκανα τα πάντα, ακόμα κι αυτά, που φοβάσαι να σκεφτείς, και να ξεστομίσεις, κατάλαβες";
"Κατάλαβα", του αποκρίθηκε μελαγχολικά και λυπημένη.

Κατάλαβα συνέχισε να σκέφτεται, εσύ, δεν καταλαβαίνεις, και συνεχίζεις να σαι αδιόρθωτος. Να ζεις με ιστορίες, κι ανδραγαθήματα των παραμυθιών. Κατάλαβα, πως μια ωραία πρωία, μόλις ζητήσουν κάποιον κουφιοκέφαλο εθελοντή, θα σαι ο πρώτος που θα τρέξει. Μάλιστα, είμαι απόλυτα βέβαιη, γιαυτό. Διατάξτε στρατηγέ μου, ο λοχαγός Μάρκους, είναι πάντα έτοιμος, γεννήθηκε έτοιμος μάλιστα. Και θα ριχτεί στην φωτιά ο βλάκας, και θα πάει, να σκοτωθεί μαζί με τους άντρες του, αφήνοντας εμένα χήρα, και τα παιδιά, για τα οποία λέει αγωνίζεται, αγέννητα. Τέτοιος ανόητος είναι, κι όλα αυτά, για ένα χαμόγελο του βασιλιά, κι ένα κομμάτι μπρούτζο που θα γράφει το όνομά του. Κι εμπνέοντας, κι άλλους ανόητους σαν κι αυτόν έπειτα, να κάνουν τα ίδια και χειρότερα...Κατάλαβα αγάπη μου, κατάλαβα πως ποτέ, δεν θα μπορέσω να σε αλλάξω...ποτέ, δεν θα ζήσουμε σαν όλους, τους άλλους απλούς ανθρώπους. Πάντα, θα υπάρχει μια περιπέτεια, να βάζει φλόγα στην καρδιά σου, κι εμένα να σπάει η ψυχή μου... αν και πότε θα σε ξαναδώ....

Μάγιστρος Νοσταλγός 14 Feb 2013 3:18 PM (12 years ago)

Στέκομαι κάτω από μια αστραπή,

να γελάσω ή να φωνάξω ρε; 12 Feb 2013 10:06 PM (12 years ago)

Ώρα να γελάω ή να βάλω τις φωνές; με την αστείρευτη μαλακία του έλληνα, και την τάση/ανάγκη του, να παθαίνει μανία καταδίωξης...
Ξεκινά να διαβάσει υποτίθεται κάτι, κι άλλα βλέπει, άλλα καταλαβαίνει, κι αρχίζει μετά την δαιμονολογία, τους αφορισμούς, και το κυνήγι μαγισσών....
Ρε μαλάκες, υποτίθεται πως σαν έλληνες, μιλάμε, γράφουμε και διαβάζουμε, καταλαβαίνοντας τα ελληνικά ως μητρική μας γλώσσα.
Πως διάολο καταφέρνετε να διαβάζετε κάτι, κι αμέσως να φαντάζεστε ιστορίες με αγρίους, μονάχα σεις ξέρετε...!!!
Αφορμή για όλο αυτό, στάθηκε το παρακάτω μήνυμα από φιλόζωο για να με αφυπνίσει, αγνοώντας δυο βασικά στοιχεία: την Μεσσηνιακή καταγωγή μου και το τι ακριβώς γράφει το άρθρο που μου παραθέτει ως πειστήριο της μαλακίας του.!

"Είμαι στην δυσάρεστη θέση να επικοινωνώ μαζί σας για να σας ενημερώσω για ένα τραγικό περιστατικό που λαμβάνει χώρα στην Μεσσηνία κατά την περίοδο του καρναβαλιού και κορυφώνεται την Καθαρά Δευτέρα. Όπως ενημερώθηκα πρόσφατα από την τοπική εφημερίδα "Ελευθερία" που εκδόθηκε στις 7/2/2013, στο Νησί της Μεσσηνίας πιάνουν όλους τους σκύλους του χωριού, τους μεταφέρουν στην πλατεία όπου τους κρεμάνε με σκοινί και τους αφήνουν να πέσουν από μεγάλο ύψος προκείμενου να ακούσουν το ουρλιαχτό του ζώου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον βασανισμό, τον τραυματισμό και συχνά την θανάτωση του ζώου με τον χειρότερο τρόπο. Το έθιμο αυτό πρέπει να σταματήσει σας παρακαλώ βοηθήστε μας.
σας παραθέτω και μια σελίδα όπου μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό ρεπορτάζ."

Τα Ελληνικά... 7 Feb 2013 12:18 AM (12 years ago)

«Σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, όσο ο άνθρωπος θα ζει σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, και όσο η πολιτική του συνείδηση θα αναζητεί το τέλειο πολίτευμα για να συμβιώνει ειρηνικά και δίκαια στις κοινωνίες του, πάντα θα σημαδεύει σα στόχο τη δημοκρατία του Σόλωνα. Θα γυρίζει προς το κέντρο της, όπως η πυξίδα γυρίζει προς το βοριά.

Ακόμη, σε λόγο πεζό θέλω να ειπώ ότι, αν υπάρχουν σκεπτόμενα όντα σε άλλα σημεία του σύμπαντος, και έχουν δημιουργήσει προχωρημένους πολιτισμούς και τη δική τους ιστορία, ο τρόπος με τον οποίο θα έχουν οργανώσει τις κοινωνίες τους θα κατατείνει σταθερά στο μοντέλο της δημοκρατίας του Σόλωνα. Με δεδομένη, βέβαια, τη θέση των αστροφυσικών σήμερα ότι η δομή του σύμπαντος, από τα στοιχεία έως τους νόμους του, είναι ενιαία και ομότροπη.

Ποιο είναι το στοιχείο υποβάθρου στη δημοκρατία του Σόλωνα, που της δίνει το χαρακτήρα του πολυχρόνιου και του συμπαντικού;
Είναι η απλή κατανόηση ότι εγώ οφείλω να στέκομαι απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη, όπως οφείλεις να στέκεσαι κι εσύ απέναντι στη φύση και απέναντι στην πόλη.

Πιο πέρα: εκείνο που ορίζει τη σχέση του ενός πλάσματος προς το άλλο μέσα στη φύση είναι το ίδιο που ορίζει τη στάση του ενός πολίτη προς τον άλλο μέσα στην πόλη, προσαρμοσμένο όμως στην ιδιαιτερότητα του είδους άνθρωπος, που είναι η νόησή του.

Πιο πέρα: εκείνο που ορίζει τη θέση του ενός πλάσματος προς το άλλο μέσα στη φύση με όλες τις αντιθέσεις, τις ανισότητες, τις διαφορές και τις ετερότητές τους που υπάρχουν και πάντα θα σώζουνται, είναι η δύναμη που γεννά την ισορροπία ανάμεσά τους, ώστε να εμφανίζεται και να κρατεί η τάξη.

Πιο πέρα: αυτή η δύναμη, που γεννά και τρέφει την τάξη μέσα στη φύση, από τους έλληνες και το Σόλωνα ονομάστηκε Δίκη.

Πιο πέρα: για να υπάρχει στην πόλη η τέλεια και η αχάλαστη τάξη που υπάρχει στη φύση, η Δίκη της φύσης πρέπει να μεταφερθεί στην πόλη.

Πιο πέρα: όταν η Δίκη της φύσης, προσαρμοσμένη στο είδος άνθρωπος, μεταφερθεί στην πόλη, τότε έρχεται στην πόλη η δικαιοσύνη των ανθρώπων.

Πιο πέρα και τέλος: όπως η Δίκη είναι η κυβερνήτρα της φύσης που έκαμε ο άγνωστος δημιουργός, όμοια και η δικαιοσύνη, το ανθρώπινο αντίκρυσμα της Δίκης δηλαδή, είναι η κυβερνήτρα της πόλης που έκαμε ο Σόλων.

Επειδή η δικαιοσύνη της πόλης του Σόλωνα τεχνουργεί την ομοιότητα των πολιτών σε βάση φυσική, δεν υπάρχει ισοκατανομή των αγαθών, ούτε εξομοίωση των ποιοτήτων, ούτε η αταξική κοινωνία. Και οι πολίτες της πόλης του Σόλωνα δεν είναι οι Ουριήλ, οι Γαβριήλ, και οι άλλοι άγγελοι. Ο Σόλων, ο μεγαλύτερος ριζοσπάστης και οραματιστής, είναι συντηρητικός.

Έτσι, η ισότητα της δημοκρατίας του Σόλωνα εδράζεται απάνου στη φυσική ανισότητα των πολιτών, που παρότι ανισότητα κατά το όμοιο, όλοι οι δάσκαλοι λόγου χάρη δεν έχουν το ίδιο ταλέντο, ωστόσο είναι ισότητα κατά το διάφορο, δάσκαλοι και πολιτικοί και μαστόροι λόγου χάρη είναι ίσοι απέναντι στην πόλη.

Την ισότητα των πολιτών κατά το διάφορο μέσα στην πόλη τη θεσπίζει η ίδια ισότητα των όντων κατά το διάφορο μέσα στη φύση. Ο λόφος, λόγου χάρη, έχει τον ιδικό του λόγο απέναντι στο όρος. Η κρήνη έχει την ιδική της φυσιογνωμία απέναντι στον ποταμό. Ο γαλάζιος αστέρας στέκεται άφταστος στον ουρανό, αλλά ο ταπεινός, λύχνος είναι ο χρειαζούμενος στην κάμαρη.
Και το ίδιο δίκαιο ορίζει την ισότητα κατά το διάφορο στα πλάσματα της φύσης. Ο βάτραχος συνυπάρχει με το φρύνο. Το αηδόνι έχει τη λαλιά και ο έποπας τα χρώματα. Η καρπερή ελιά και ο άκαρπος έλατος, οι αγκίδες της τσουκνίδας και τα νάζια του ηλιοτρόπιου.

Τέτοιας λογής και τόσο βαθύς είναι ο φυσικός λόγος που οργανώνει την ηθική τάξη στη δημοκρατία του Σόλωνα.
Η ισότητα κατά το διάφορο κάνει πολίτες όμοιους και ίσους τους πεντακοσιομέδιμνους και τους θήτες, τους διάκριους και τους πεδιακούς, το στρατηγό και το στρατιώτη μπροστά στους μήδους, τον άξιο ρήτορα και το σκύθη αστυνόμο στην Αγορά, τον επώνυμο άρχοντα και τον ανώνυμο χειρωνάκτη στο χώρο της δουλειάς τους.

Σα να λέμε, και σα να μη λέμε: εσύ κι εγώ κι ο άλλος έχουμε κοινή τη χαρά του ψωμιού και τη λύπη του θανάτου. Εσύ με τα άλογα ράτσας, εγώ με το φτωχό κλήρο, κι ο άλλος, ο μουζικάντης, που γυρίζει στα λαϊκά πανηγύρια έχοντας παραμάσχαλα την πανδούρα.

Οι πολίτες του Σόλωνα αγαπούσαν την πόλη τους, όπως αγαπούν, χωρίς να το ξέρουν, οι μοσκιές το Μάη, οι μέλισσες τη μελισσοφωλιά, και τα κυπαρίσσια την αψηλή ησυχία τους.

Μ’ ένα λόγο, η δημοκρατία του Σόλωνα είναι το πιο τίμιο πολίτευμα που δημιούργησε ο άνθρωπος, γιατί ο κάθε πολίτης της Αθήνας έταξε στην πρώτη γραμμή τη σχέση του με τον εαυτό του σα μερίδιο της φύσης (μοίρα το λέγανε τότε), και σε δεύτερη γραμμή τη σχέση του με τους συμπολίτες σα συμβίωση και αφορμή σύγκρισης.

Μ’ ενδιαφέρει λιγότερο, δηλαδή, αν ο τάδε πολίτης είναι πιο ακουστός από μένα, απ’ όσο μ’ ενδιαφέρει να με κοιτάξει ευφρόσυνα ένα κορίτσι μέσα στους μπαχτσέδες, ή να κοιτάξω λυπημένα ένα άστρο που βασιλεύει και να συλλογιστώ ότι έτσι ταχιά θα βασιλέψω κι εγώ.

Αυτή η φρόνιμη ιεράρχηση να προτάξεις τον εαυτό σου σαν ερώτημα υπαρκτικό, και ύστερα να ρωτήσεις τη σχέση σου με τους άλλους, έκαμε τον αθηναίο πολίτη τέλεια αντικειμενικό.
Τόσο αντικειμενικά βλέπει η λεμονιά το χειμώνα που την παγώνει, βλέπει η νύφη την ημέρα που στεφανώνεται, και τα σύκα τους συκολόγους που τα τσιμπολογούν.

Στην εποχή του Σόλωνα ο κάθε πολίτης της Αθήνας ήταν σα νά ’τανε ο μόνος άνθρωπος κάτω από τον ήλιο.

Να αναθρέψουμε τα παιδιά μας με τη φιλοσοφία και την ψυχολογία εκείνης της εποχής είναι σα να μοιράζουμε στο καθένα ολόκληρο το Αιγαίο πέλαγος.»

Άτιτλο 6 Feb 2013 3:17 AM (12 years ago)

Πιτσιρίκος, φυλετικής μειονότητας, μπουκάρει στην κουζίνα, ενώ βρίσκομαι σε διπλανό δωμάτιο...
Δεν βλέπει κάτι αξίας, και τριγυρνά τάχα στην αυλή, εφόσον ψυλιάστηκε πως τον πήρα χαμπάρι...
Και η αποθέωση...
Κρατά ένα παμπάλαιο, γυναικείο ζευγάρι παπούτσια της γιαγιάς, για ξεκάρφωμα. Τα πουλάω κύριε η απάντησή του...!

Και στον διάλογο, τι γυρεύει στην κουζίνα μου, κάνει τον αθώο, πετώντας μου κι ένα, εγώ δεν κλέβω, είμαι μάρτυς του Ιεχωβά...

Το άφησα να περάσει, για να μην του χαλάσω την ψευδαίσθηση....
Είμαι βέβαιος, πως ο φουκαράς, όταν θα βλεπε τον Ιεχωβά μπροστά του, δεν είχε έτοιμη δικαιολογία για το κατόρθωμά του...


Συμπέρασμα;
Σκέψου ρε πιτουράκο πρώτα μια καλή δικαιολογία πριν πας να κλέψεις...
Όχι για μένα...Για τον Δημιουργό που θα συναντήσεις...!
Ναι, όταν ξανάρθεις, θα σε στείλω κατευθείαν, θεωρώντας πως αυτή την φορά έχεις προετοιμαστεί ήδη...

Η Αλήθεια... 5 Feb 2013 8:30 AM (12 years ago)